اجاره: ایسنا/مرکزی از کشاورزی با تمام بار مثبتش انتظار نمی رود که پیامد منفی به دنبال داشته باشد، اما خبرهایی که چندی است از ساوه به گوش می رسد، نشان میدهد که گاه از محل کشاورزی هم می توان منتظر فاجعه زیست محیطی بود، چیزی که بارها تحت عنوان سرطان کاری در ساوه در این خبرگزاری آگهی داده شد و همچنان ادامه دارد.
زمین های کشاورزی منطقه “رودابان” واقع در جنوب و جنوب غربی ساوه همچون زمین های کشاورزی رها شده هستند، زمین هایی که روزگاری مزیتی برای این شهر کهن و تاریخی به شمار می رفتند و این رهاشدگی اینروزها نه تنها مشکل کشاورزی که مشکل زیست محیطی را برای منطقه به دنبال دارد.
در واقع خشکسالی چند سال اخیر، عدم تخصیص حقابه این منطقه در سال های اخیر، بحث تغییر اقلیم، گرمای جهانی و داستان کم آبی همه دست به دست هم داده اند تا کشاورزی به ویژه کشاورزی سنتی منطقه رودابان ساوه که از رونق بالایی برخوردار بود به مخاطره بیفتد و بدین سبب کشاورزان از کار بیکار و زمین ها بستر مناسبی برای حرکت ذرات گردو غبار و خاک شدند.
“امیر زواری” یکی از کشاورزان منطقه “رودابان” وسعت اراضی کشاورزی این منطقه در قسمت جنوبی و جنوب غرب ساوه را قریب به سه هزار هکتار بیان کرد که در سالجاری افزون بر ۱۲۰۰ هکتار از اراضی آن زیر کشت پائیزه رفته است.
آب مزلقان جواب تشنگی خاک رودابان را نمی دهد
وی اضافه کرد: با وجود اینکه اراضی کشاورزی منطقه رودابان یکی از نقاط پائین دستی سد الغدیر است و در مجاورت رودخانه دائمی مزلقان چای قرار دارد و کانال احداثی توسط مدیریت سد الغدیر ساوه اراضی کشاورزی این منطقه را از اراضی کشاورزی روستای الوسجرد جدا کرده است، اما اراضی کشاورزی روستای الوسجرد از سد الغدیر حقابه دارند و خاک حاصلخیز رودابان از این تخصیص آب محروم مانده، آب رودخانه مزلقان جواب تشنگی این خاک را نمی دهد و روز به روز کشاورزی رودابان نابودتر می شود.
این کشاورز منطقه رودابان در ادامه اظهار داشت: در گذشته سهم ماهانه آب این منطقه ۵ روز از هر ۱۰ روز بود اما به سبب کمبود منابع آب آشامیدنی در ساوه، در نقاط بالادستی مبادرت به حفر چندین حلقه چاه برای انتقال آب کردند و با ایجاد سدخاکی بخش دیگری از آب به اراضی کشاورزی بالادستی هدایت شد که نتیجه این اقدامات قطع سهمیه آب رودابان از مزلقان شده است.
وی اشاره کرد: تنها سهمیه آب در نظر گرفته شده برای آبیاری اراضی رودابان فقط از رودخانه مزلقان است که آنهم به سبب کمبود منابع آبی در نتیجه خشکسالی و کاهش نزولات آسمانی کفاف سطح وسیعی از اراضی کشاورزی را نمی دهد.
زواری اضافه کرد: از مجموع ۱۲۰۰ هکتار اراضی زیر کشت پائیزه رفته امسال رودابان، تنها نیاز آبی ۳۰۰ هکتار تامین شده است و اگر باران در پائیز نمی بارید معلوم نبود چه بلایی بر سر زراعت این منطقه می آمد و چه خسارتی به کشاورزان تحمیل نمی شد.
“مهدی زواری” از دیگر کشاورزان این منطقه نیز اظهار داشت: در سالهای گذشته که کشاورزی در رودابان رونق داشت برای افزون بر ۴۰۰ نفر بطور مستقیم و دو هزار نفر به صورت غیرمستقیم فرصت شغلی فراهم شده بود، اما الان تعداد کشاورزان این منطقه قلیل شده است.
وی از مسئولان خواست که برای جلوگیری از کشاورزی منطقه رودابان، اولا مبادرت به تخصیص سهمیه آب از رودخانه مزلقان برای رودابان کنند و دوما اگر امکان تخصیص از این رودخانه وجود ندارد از منابع آبی سدالغدیر که این روزها از تراز آبی مطلوبی برخوردارست برای این منطقه منظور کنند.
بالادستی ها آب را می برند، پایین دستی ها بی آبند
“داود سلامت” از دیگر کشاورزان رودابان به برداشت غیرقانونی از رودخانه مزلقان در نقاط بالادستی اشاره نمود و اضافه کرد: در سایه بی توجهی و نبود نظارت بر عملکرد رودخانه مزلقان، عده ای باغدار در نقاط بالادستی مبادرت به برداشت غیرقانونی آب رودخانه با راه اندازی جوی آب و کانال کرده و سهم حقابه بران این رودخانه را به باغات منطقه آقدره هدایت می کنند که نتیجه آن نرسیدن آب به پائین دست و محرومیت ما از حقابه است.
وی اضافه کرد: برداشت غیرقانونی آب از سد دوم رودخانه مزلقان (حدودا سه هزار لیتر در ثانیه) در حالی صورت می گیرد که مالکان باغات و اراضی باید از چاه هایی که در اختیار دارند جهت استفاده کنند که متاسفانه مبادرت به برداشت غیرقانونی می کنند.
میراب بیاورید
“محمدعلی خوش اخلاق” کشاورز دیگر رودابانی استقرار میراب در نقاط بالادستی را راهکار جلوگیری از برداشت های غیرقانونی دانست و اضافه کرد: در نظر گرفتن گشت های میراب و نظارت بر عملکرد رودخانه مزلقان که حتی حاضریم هزینه آنرا نیز خودمان پرداخت نماییم سبب خواهد شد که هیچ برداشت غیرمجازی صورت نگیرد و هر کس از حقابه تعیینی خود بهره برداری کند.
وی اضافه کرد: اگر مقدار آبی که به صورت غیرقانونی از رودخانه مزلقان برداشت می شود به پائین دست هدایت شود برای تامین نیاز کشاورزان رودابان کافی است. کشاورزان رودابان از حقابه مسلم خود محروم هستند، اما کشاورزانی که در نقاط بالادستی قرار دارند به صورت غیرمجاز مبادرت به برداشت آبی که حق آنها نیست می کنند.
مسئولان اقدام نکنند، رودابانی ها اقدام می کنند
خوش اخلاق اظهار داشت: اگر مسئولان با برداشت های غیر قانونی برخورد نکنند، کشاورزان رودابان به صورت خودجوش مبادرت به مسدود کردن جوی آب و کانال هایی خواهند کرد که آب را به صورت غیرقانونی در نقاط بالادستی برای آبیاری باغات هدایت می کند.
“حبیب اله محلوجی” مالک ۳۰۰ هکتار از اراضی کشاورزی رودابان نیز اظهار داشت: بر طبق اسناد موجود که توافقنامه ای بین مالکان کشاورز منطقه رودابان و بهره برداران آب از منابع آبی سدالغدیر در سالیان گذشته تنظیم شده است، افزون بر یک چهارم آب رودخانه مزلقان برای اراضی رودابان تخصیص یافته و مابقی نیز بین نقاط بالادستی و مجاور تقسیم بندی شده است.
وی افزود: با راه اندازی سدهای خاکی در نقاط مختلف مسیر جاری شدن آب در رودخانه مزلقان توسط امور منابع آب ساوه، سهمیه منطقه رودابان از این رودخانه دائمی قطع شده و هیچ آبی به سمت اراضی حاصلخیز رودابان هدایت نمی گردد، همین طور مسدود کردن آب و عدم جریان منابع آبی در نقاط پائین دستی رودخانه مزلقان، ضمن اینکه تهدیدی برای اکوسیستم منطقه و طبیعت به حساب می آید سبب خشک شدن چاه های کشاورزی در این نقاط شده چونکه آبی به پائین دست هدایت نمی گردد که بخواهد سفره های زیرزمینی را تقویت کرده و منابع آبی چاه های کشاورزی را تامین کند.
وی اضافه کرد: سوال کشاورزان منطقه رودابان این است که اگر اراضی حاصلخیز این منطقه از حقابه سدالغدیر برخوردار نیستند، پس علت راه اندازی کانالی به طول بیشتر از یک کیلومتر در ادامه کانالی که آب سدالغدیر ساوه را به نقاط پائین دستی هدایت می کند برای منطقه رودابان چیست؟ هزینه کرد مدیریت سد الغدیر ساوه در گذشته برای راه اندازی کانالی از مجاورت رودخانه مزلقان و نقطه تلاقی انتقال آب به نقاط مختلف همچون رودابان چه توجیه اقتصادی داشته است؟
الوسجردی ها به رودابانی ها آب می فروشند!
محلوجی با اشاره به اینکه راه اندازی کانال برای انتقال آب بوده است نه اینکه کشاورزان تماشاگر یک کانال احداثی فاقد آب باشند، اضافه کرد: کانالی که از سدالغدیر آب را به نقاط پائین دستی هدایت می کند در وسط اراضی کشاورزی روستای الوسجرد و منطقه رودابان قرار دارد در حالی که وسعت اراضی این روستا کمتر از رودابان است. برای روستای الوسجرد حقابه از سدالغدیر تخصیص یافته و برای رودابان قطره ای آب نمی دهند و جالب اینکه کشاورزان روستای الوسجرد مازاد آبی که از سدالغدیر سهم دارند را با قیمت بالایی به کشاورزان منطقه رودابان می فروشند.
وی اضافه کرد: این بی عدالتی است که سهمی از آب الغدیر برای رودابان در نظر گرفته نمی گردد و باید برای تامین آب مورد نیاز اراضی، آب را از بهره برداران خریداری کنند. چرا نباید مستقیما از دریچه سدالغدیر سهمی هم برای رودابان تخصیص داده شود.
تعبیه دریچه در راه مزلقان در صورت تامین منابع
در همین رابطه مدیر امور منابع آب ساوه اظهار داشت: اراضی کشاورزی منطقه رودابان از رودخانه مزلقان حقابه دارند و میزان آبی که برای کشاورزان تخصیص می یابد بستگی به میزان منابع آبی دارد که از این رودخانه دائمی که تماما در حوضه آبریز شهرستان ساوه واقع است، عبور می کند.
“نقی بهجت” اضافه کرد: در سالهای اخیر به سبب خشکسالی و کاهش نزولات آسمانی از میزان حقابه تخصیصی برای منطقه رودابان کاسته شده بود در حالی که با سیلابی شدن رودخانه مزلقان در بهار امسال به دنبال بارش های موثر و فراگیر، قسمتی از سیلاب بوسیله جوی وزیری به رودابان هدایت شد.
وی بیان کرد: چنانچه آبی که از رودخانه مزلقان به سمت رودابان هدایت می شود نیاز آبی اراضی کشاورزی این منطقه را تامین نمی کند می بایست کشاورزان و زراعت کارانی که با محدودیت منابع آبی برای کشت انواع محضولات مواجهند با مراجعه به امور منابع آب درخواست تخصیص آب را عرضه کنند تا تصمیمات لازم برای بهره مندی از آب مورد نیاز به تناسب آبی که در رودخانه جاری می شود اتخاذ شود.
بهجت اشاره کرد: به شرطی که آب کافی در رودخانه مزلقان جاری شود تمامی حقابه های کشاورزان منطقه رودابان و حتی سایر نقاطی که سهمی از این رودخانه دارند تخصیص داده می شود. بدیهی است در صورت کاهش دبی رودخانه، حقابه های کشاورزان به تناسب میزان آبی که در رودخانه جریان دارد تخصیص خواهد یافت.
وی در ادامه اظهار داشت: اقدامات خوبی در منطقه آقدره برای روان سازی جریان آب در رودخانه مزلقان صورت گرفته است اما کافی نیست و در صورت تامین منابع مالی در شورای برنامه ریزی شهرستان دریچه هایی در راه رودخانه در چارچوب یک طرح جامع و مطالعاتی تعبیه خواهد شد تا میزان حقابه تخصیصی به صورت عادلانه تقسیم شود و این طور نباشد که سیلاب یا منابع آبی به هر طرف که بستر حرکت فراهم بود به جریان بیفتد.
در ادامه گزارش، پاسخ مدیر امور بهره برداری از سدالغدیر ساوه را درباب چرایی علت راه اندازی کانال برای هدایت آب از محل منابع آبی سدالغدیر و دلیل عدم تخصیص آب از این سد با وجود راه اندازی کانال را جویا می شویم.
امکان برخورداری رودابان از الغدیر در صورت تکمیل تراز آبی دریاچه سد
سیدجلال شاهرخ علت راه اندازی کانال به طول افزون بر یک کیلومتر که در سالیان گذشته برای هدایت آب در منطقه رودابان راه اندازی شده است، را انتقال آب مازاد بر حقابه های تخصیصی برای بهره برداران کشاورزی عنوان نمود و اضافه کرد: راه اندازی کانال آب در منطقه رودابان در چارچوب اجرای طرح های توسعه ای برای تامین نیاز آبی اراضی کشاورزی دشت ساوه از سدالغدیر صورت گرفته است.
وی با تاکید بر اینکه کشاورزان منطقه رودابان منابع آبی مورد نیاز خودرا از رودخانه مزلقان تامین می کنند و از زمان راه اندازی سد الغدیر هیچ حقابه ای برای آنان در نظر گرفته نشده است، اظهار داشت: هیچ الزامی در تخصیص آب از سدالغدیر بوسیله رودخانه قره چای برای رودابان وجود ندارد، اما در صورت تکمیل تراز آبی در دریاچه سد الغدیر ساوه این امکان وجود دارد که از مازاد آبی که در اختیار است به اراضی رودابان بوسیله کانال احداثی هدایت شود.
شاهرخ درباب فروش مازاد آب کشاورزان روستای الوسجرد به رودابانی ها اظهار داشت: کنترل و مدیریت آب برای کشاورزانی که از سدالغدیر حقابه دارند وظیفه مدیریت سد نیست و تنها وظیفه ما توزیع عادلانه آب میان حقابه بران است.
وی با اشاره به تخصیص آب از محل منابع آبی سدالغدیر در سالجاری به سبب تکمیل تراز آبی دریاچه سد، اظهار داشت: در سال آبی گذشته به سبب بارش های مطلوب، مازاد آب مورد نیاز حقابه بران سد برای کشاورزان رودابانی در کشت دوم زراعی تخصیص یافت و در سال آبی جدید(از مهرماه سال ۱۳۹۸ تا مهرماه سال ۱۳۹۹) نیز چنانچه میزان بارش ها و ذخیره سازی آب در دریاچه سدالغدیر افزایش یابد و منابع آبی پایداری ذخیره سازی شده باشد اساسا در کشت دوم زراعی از آب سد برخوردار خواهند شد.
وی اشاره کرد: از آنجاکه که رودابانی ها از سدالغدیر حقابه بر نیستند، پس هیچ الزامی در تخصیص آب در کشت اول زراعی (پائیزه) وجود ندارد و به شرط برخورداری از آب مطمئن و پایدار در کشت دوم(بهاره) اساسا تخصیص خواهد یافت.
مدیر امور بهره برداری از سدالغدیر ساوه اشاره کرد: با قطعیت پیدا کردن میزان آب در دریاچه سدالغدیر ساوه در کشت دوم که از شروع خرداماه سالجاری شروع می شود نهایت مساعدت درباب کشاورزانی که نیاز به منابع آبی موقت دارند بعمل خواهد آمد. در شرایط کنونی که هیچ پیش بینی از آورد مناسب در دریاچه سد ساوه نمی توان کرد و اطلاع دقیقی از میزان ذخیره سازی آب نیست نمی توان انتظارات کشاورزان را در کشت اول برآورده کرد.
وی اضافه کرد: سدالغدیر ساوه با هدف تامین آب آشامیدنی شهر ساوه و آبیاری اراضی کشاورزی که برای آنها حقابه تعریف و تعیین شده است راه اندازی شده و بدیهی است که نحوه مصرف آب ذخیره شده نیز باید بر همین مبنا باشد.
شاهرخ در پاسخ به این پرسش که آیا راهکاری برای تخصیص آب کشاورزان رودابانی از منابع سد الغدیر وجود دارد یا خیر؟ اظهار داشت: ایجاد حقابه جدید تابع شرایط خاصی است و عملا منتفی است، مگر اینکه میزان بارش ها از حد نرمال هم عبور کرده و منابع آبی مازادی در سد ذخیره شده باشد.
وی اضافه کرد: کشاورزان بادرانی می بایست در سالهای ۷۵ و ۷۶ مبادرت به خرید حق اشتراک می کردند و وزارت نیرو با سازوکاری که دارد نسبت به واگذاری اشتراک برابر مقررات اقدام می کرد. بدیهی است با تقسیم حقابه بران توزیع آب بر طبق تواقفی که در گذشته صورت گرفته صورت می گیرد و امکان تخصیص برای غیر بهره برداران وجود ندارد.
کار کم آبی باردیگر به معضل زیست محیطی کشید/نوار سبز ساوه رنگ باخت
موضوع دیگری که مالک افزون بر ۳۰۰ هکتار از اراضی رودابان در بازدید میدانی خبرنگار ایسنا، بدان اشاره نمود وقوع یک معضل زیست محیطی در نتیجه عدم تخصیص منابع آبی به این منطقه بود که به سبب تهدیدی که برای سلامت شهروندان ساوجی به حساب می آید بمراتب حساس تر و نگران کننده تر است.
محلوجی اظهار نمود: منطقه رودابان در نوار جنوبی و جنوب غربی ساوه قرار دارد و به سبب برخورداری از خاک حاصلخیز، مستعد کشاورزی است و در سالیان گذشته به سبب تخصیص آب، بخش اعظمی از سه هزار هکتار اراضی رودابان زیر کشت انواع محصولات زراعی و جالیزی می رفته است که علاوه بر زیبایی جنوب شهر ساوه، نوار سبزی پیرامون این شهر تاریخی را ایجاد کرده بود و مانند یک ریه برای شهر صنعتی ساوه با فعالیت افزون بر ۵۰۰ واحد تولیدی و صنعتی عمل می کرد. اما متاسفانه عدم تخصیص آب سبب نابودی کشاورزی شده و نوار سبز را به یک نوار خشک و بی روح تبدیل نموده است.
وی افزود: نتیجه خشک شدن اراضی رودابان ایجاد پدیده ریزگردها در این منطقه است و از آنجاکه در راه وزش باد قرار دارد، گردوخاک و ریزدگردهای تولیدی ناشی از وزش باد در هوا انتشار یافته و آلودگی هوای این شهر صنعتی را تشدید می کند.
آژیر قرمز برای تنفس ساوجی ها
محلوجی اشاره کرد: اگر فکری برای توسعه کشاورزی منطقه رودابان نشود اساسا این منطقه در آینده بعنوان یک کانون اصلی تولید ریزگرد و گردوخاک تبدیل گشته و بعنوان یک معضل زیست محیطی هوای سالم شهر ساوه را تهدید می کند و خطر جدی برای افراد بیمار و سالمندان است.
وی بیان کرد: بخش اعظمی از آلودگی هوای شهر ساوه و ناسالم بودن هوا برای گروه های حساس به سبب فعالیت ریزگردهاست و رودابان یکی از کانون های فعال ریزگردی است چونکه گردوخاک جنوب شهر را به مرکز و شمال شهر منتشر می کند در حالی که رونق کشاورزی علاوه بر جلوگیری از فعالیت ریزگردها سبب افزایش سرانه فضای سبز شهری ساوه نیز خواهد شد.
به گزارش اجاره به نقل از ایسنا، برمبنای آمار بدست آمده از دستگاه سنجش آلودگی هوا، علت بیشترین میزان آلودگی هوا در ساوه وجود ذرات معلق با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون بوده و عواملی چون دی اکسیدنیتروژن و ازن نیز سهم کمتری دارند. براین اساس آلودگی بیشتر از ۷۰ درصد روزهای آلوده ساوه ناشی از افزایش ذرات معلق با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون است. این ذرات که با نام “ریزگرد” شناخته می شوند، چند سالی است که گریبان شهر ساوه را نیز گرفته اند.
به گفته کارشناسان، این ذرات هم منابع طبیعی و هم منابع مصنوعی دارند. منابع طبیعی بروز این ذرات، ریزگردهای منطقه ای و محلی است و منابع مصنوعی آن احتراق وسایل نقلیه سبک و سنگین است. ذرات ناشی از احتراق سوخت، ریزتر، سمی تر و خطرناک تر از ریزگردها هستند.
نمونه برداری و بررسی ترکیب گرد و غبارهای شهر ساوه نشان میدهد که این ذرات صرفاً متشکل از دانه های خاک، شن، ماسه و ذرات خاک نیستند، بلکه ترکیب پیچیده ای از عناصر شیمیایی هستند و ذرات معلق با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون به سبب سبکی می توانند تا عمق دستگاه تنفسی نفوذ کرده و حتی وارد جریان خون شوند.
درختکاری برای مقابله با ریزگردها کارآمدتر از کاشت محصولات زراعی است
در همین رابطه رئیس اداره حفاظت از محیط زیست شهرستان ساوه اظهار داشت: بیشترین فعالیت ریزگردها در فصل تابستان است و در شهر ساوه چون جهت وزش باد از غرب به شرق شهر است بیشترین کانون فعالیت ریزگردها در دشت ساوه و در محدوده جنوب و جنوب غربی است.
هادی رستم خانی اضافه کرد: کاهش میزان نزولات آسمانی و محدودیت منابع آبی منجر به بروز پدیده خشکسالی شده و در نتیجه از سطح زیر کشت اراضی کشاورزی کاسته شده است و سطح وسیعی از دشت ساوه را به صورت زمین لم یزرع تبدیل گشته و کانونی برای فعالیت ریزگردها به وجود آمده است.
وی بیان کرد: به کشاورزان جنوب و جنوب غربی ساوه سفارش می شود برای جلوگیری از فعالیت ریزگردها در این منطقه بجای کشت محصولات زراعی به کشت محصولات باغی و کاشت درختان مثمر و یا غیرمثمر روی آورند تا اولا از ایجاد گردوخاک ناشی از شخم زدن زمین برای کشت محصولات زراعی جلوگیری شود و ثانیا یک نوار سبز دائمی در پیرامون شهر ساوه ایجاد شود.
رستم خانی با اشاره به محدودیت در منابع آبی اظهار داشت: درختکاری بمراتب بهتر از کشت محصولات زراعی می تواند آلودگی شهر را در نتیجه فعالیت ریزگردها کم کند و با عنایت به کمبود منابع آبی پیشنهاد می شود که از درختان مقاوم به شرایط محیطی و منطبق اقلیم شهر ساوه و با نیاز آبی کمتر نظیر پسته، زیتون، انجیر، انار و… استفاده گردد. گرچه درختکاری در این منطقه نیاز به اظهار نظر از طرف کارشناسان جهادکشاورزی دارد.
وی توسعه کمربند سبز ساوه را سبب تلطیف هوای شهر ساوه دانست و اضافه کرد: جلوگیری از انتشار گردوغبار در فضای شهرساوه یکی از مسائل مهمی است که باید در دستور کار مجموعه مدیریتی شهرستان قرار گیرد و با تدبیر و برنامه ریزی از ایجاد کانون های ایجاد ریزگرد در نقاط مختلف شهر خصوصاً محدوده جنوب و جنوب غربی این شهر صنعتی کشور جلوگیری کرد.
به گزارش اجاره به نقل از ایسنا، بر طبق بررسی های بعمل آمده توسط کارشناسان، میزان غلظت لحظه ای آلاینده گردوغبار با قطر کمتر از ۲.۵ میکرون ناشی از فعالیت پدیده ریزگردهاست که قسمتی از آن از مناطق غرب و جنوب غربی کشور وارد این شهر می شود و ترکیب ریزدگردهای دشت ساوه خصوصاً در قسمت جنوبی شهر بگفته متخصصان با تأثیر بر ریه ها سبب ایجاد بیماری های قلبی، ریوی، ناراحتی های تنفسی و آلرژیک خواهد شد.
خشکسالی های پی در پی در سال های اخیر در این شهرستان به سبب کاهش نزولات آسمانی سبب افت سفره های زیرزمینی، از بین رفتن رطوبت خاک و افزایش فرسایش خاک شده و این مساله پدیده ریزگردها را تا حدی در این شهر تشدید می کند و آثار مخرب ذرات گرد و غبار ریز بر سیستم تنفسی و سلامت به ویژه گروه های جمعیتی کودکان، زنان باردار، سالمندان و افرادی با نقص سیستم ایمنی بدن مؤثر است.
بازنگری در توزیع عادلانه آب میان حقابه بران از سد الغدیر و تخصیص آب برای کشاورزان رودابانی در کشت اول (پائیزه) و برخورداری صددرصدی این منطقه از سهم یک چهارمی آب رودخانه مزلقان ضمن رونق کشاورزی و ایجاد افزون بر ۴۰۰ فرصت شغلی به ادعای مالکین کشاورزی رودابان ضمن فراهم کردن بستر توسعه اقتصادی ناشی از رونق کشاورزی می تواند یک کمربند سبز را در جنوب شهر ساوه تشکیل و علاوه بر تلطیف هوای شهر از آلودگی متاثر از فعالیت ریزگردها جلوگیری کند. موضوعی که شاید به ظاهر دشوار و غیر عملی باشد اما در نتیجه یک هم افزایی و هماهنگی بین بخشی با تشکیل کارگروههای مربوطه و کمی انعطاف در قانون شدنی است.
از طرفی نگرانی کشاورزان جنوب شهر ساوه این است که بجای تخصیص آب از مزلقان و سدالغدیر از طرف مسئولان متاسفانه شاهد تخصیص فاضلاب آب های سطحی و روانآب های شهر ساوه به این منطقه هستیم و بخشی اعظمی از اراضی کشاورزی و چاههای آب در نتیجه نفوذ فاضلاب جاری شده به رودابان آلوده شده است و کشاورزان رودابانی بالاجبار مبادرت به کشت سرطان می کنند. موضوعی که در گزارش چند روز پیش ایسنا بدان پرداخته شد و تبعات منفی ناشی از این معضل زیست محیطی به متولیان امر گوشزد شد.
هدایت فاضلاب جنوب شهر ساوه به رودابان باعث شده است که حتی عده ای فرصت طلب نیز وسوسه شده و مبادرت به کشت محصولات زراعی با آب فاضلاب کنند که خطر جدی برای سلامت انسان به حساب می آید.
منبع: اجاره
