به گزارش اجاره به نقل از ایسنا، مشکات اسدی امروز در پنل «پیشران های بزرگ؛ نقش و اثر شرکت های بزرگ در معماری آینده نوآوری و اقتصاد ایران» که در حاشیه نوزدهمین کنفرانس ملی و پانزدهمین کنفرانس بین المللی مدیریت فناوری برگزار شد، به تشریح تجربیات عملیاتی خود در پیوند میان اکوسیستم نوآوری و شرکت های بزرگ پرداخت.
اسدی ضمن اشاره به ایجاد یک اکوسیستم نوآوری در کشور، اظهار داشت: در ابتدا همه نسبت به قابلیتهای این اکوسیستم خوشبین بودند، اما هرچه جلو رفتیم، ناامیدی ها افزون شد.
وی ادامه داد: سؤال اساسی این است که ما این اکوسیستم را برای چه ساختیم و آیا واقعا مشوق های لازم را فراهم نموده ایم تا شرکت های شکل گرفته در این فضا بتوانند پاسخگوی نیازهای صنایع بزرگ باشند؟
مدیرعامل این گروه کسب و کار تجربیات یک سال و نیم فعالیت عملیاتی خویش را شکست آمیز توصیف و تصریح کرد: یکی از علل اصلی ناکامی، عدم تناسب ظرفیت شرکت های نوپا با نیازهای شرکت های بزرگ است. ما در زنجیره معدن قرار داریم؛ باآنکه به ظاهر در زنجیره هستیم، اما تفاوت های جدی میان شرکت های خصوصی کوچک و شرکت های بزرگ وجود دارد. بازیگران کوچک و متوسط اکوسیستم نوآوری گاه توان انجام پروژه های مورد نیاز معادن بزرگ را ندارند.
اسدی افزود: یکی از موانع این است که شرکت های بزرگ انتظار صبر و حوصله ندارند و پیش نیازهایی وجود دارد که بازیگران کوچک به آسانی توان برآورده کردن آنرا ندارند. به همین دلیل، سرمایه گذاری و همکاری میان شرکت های نوآور و بنگاه های بزرگ اقتصادی به گونه ای که انتظار می رود، شکل نگرفته است.
وی بر لزوم بازطراحی مشوق ها و تقویت ظرفیت عملیاتی شرکت های دانش بنیان برای پاسخگویی به نیازهای صنایع بزرگ تاکید کرد و اظهار داشت: این مساله باید در دستور کار سیاست گذاران و بازیگران اکوسیستم نوآوری قرار گیرد تا پیوند میان نوآوری و اقتصاد کلان تقویت شود.
مدیرعامل این گروه کسب و کار زنجیره معدن به چالش ها و تجربیات عملیاتی خود در پیوند میان استارتاپ ها و صنایع بزرگ پرداخت و ضمن اشاره به نقش میانجی گری میان اکوسیستم نوآوری و صنعت اظهار داشت: ما در گروه کسب وکارهای خود سعی کردیم ادبیات صنعت را از لحظه تشخیص مساله تا تبدیل آن به پروپوزال قابل فهم برای سیستم نوآوری تبدیل نماییم. هدف ما این بود که فعالین حوزه فناوری و مدیریت تکنولوژی بتوانند به خوبی نقش میانجی فناوری را ایفا کنند.
وی افزود: در ایام اول بسیار خوشبین بودم که بعد از نوشتن قراردادهای پایلوت، دیگر نیاز به حضور مستقیم ما نباشد، اما متاسفانه متوجه شدیم که ارتباط و گفتگو میان استارتاپ ها و صنایع بزرگ بسیار دشوار است و حتی در هر مرحله ای، نیاز به همراهی و حمایت ما محسوس است.
مدیرعامل این گروه کسب و کار زنجیره معدن تجربیات سال اول فعالیت خویش را توضیح داد و اظهار داشت: برای تشکیل اکوسیستم، سراغ استارتاپ ها می رفتیم و با دانشی که از حوزه نوآوری داشتیم، آنها را در مراحل مختلف بلوغ به بدنه صنعت معرفی می کردیم. اما اغلب با مقاومت جدی مدیران صنعتی مواجه می شدیم، چون که آنها باور نداشتند مسائلشان با راهکارهای نوآورانه قابل پاسخگویی است و تیم های نوپا هم به علت محدودیت تجربه و پیگیری های بین المللی، زمان بر بودند.
اسدی اشاره کرد: اگر امروز بعد از چهار سال از فعالیت در عرصه هوشمندسازی صنعت کناره گیری کنم، موفقیت حقیقی و تعداد پایلوت های عملیاتی که در بدنه صنعت شکل گرفته باشد، قابل توجه نیست. این مساله نشان داده است که مسیر ایجاد تعامل مؤثر میان استارتاپ ها و صنایع بزرگ هنوز چالش برانگیز است و نیازمند استمرار، تلاش و همراهی فعالین اکوسیستم نوآوری است.
بطور خلاصه مدیرعامل این گروه کسب و کار زنجیره معدن به چالش ها و تجربیات عملیاتی خود در پیوند میان استارتاپ ها و صنایع بزرگ پرداخت و ضمن اشاره به نقش میانجی گری میان اکوسیستم نوآوری و صنعت عنوان کرد: ما در گروه کسب وکارهای خود تلاش کردیم ادبیات صنعت را از لحظه تشخیص مساله تا تبدیل آن به پروپوزال قابل فهم برای سیستم نوآوری تبدیل نماییم. هدف ما این بود که فعالین حوزه فناوری و مدیریت تکنولوژی بتوانند به خوبی نقش میانجی فناوری را ایفا کنند. وی ادامه داد: در روزهای اول خیلی خوشبین بودم که پس از نوشتن قراردادهای پایلوت، دیگر نیاز به حضور مستقیم ما نباشد، اما متاسفانه متوجه شدیم که ارتباط و گفتگو میان استارتاپ ها و صنایع بزرگ خیلی دشوار است و حتی در هر مرحله ای، نیاز به همراهی و حمایت ما محسوس است.
